OPTIMIST UIT NOODZAAK
Bomen groeien nooit tot in de hemel
maar de wolken moesten haalbaar zijn
goed bemest en water gegeven
maar de bomen waaiden om en dat deed pijn.
Ik weet: ’t paradijs is verloren
ik weet dat de hemel niet bestaat
maar ik blijf ’n optimist uit noodzaak
in ’n doodlopende straat.
De stammen, de takken en de bladeren
ten prooi aan mateloze gulzigheid
van woekerplant en parasieten
in ’n schaamteloze, ongelijke strijd.
Ik koester de schors en de nerven
de wortels, de stam en de kroon
ik hou van de bloei en van de vruchten
in ’n eeuwig cyclisch patroon.
Tot de humuslaag is afgebroken
en de kiemkracht geëlimineerd
tot de laatste organische resten
door de allerlaatste schimmel zijn verteerd.
2022