LOPEN MET LOLA

LOPEN MET LOLA

 

’s Morgens in de vroegte, dromen nog in m’n hoofd,

zand nog in m’n ogen, zinnen nog half verdoofd.

Zinloos nog te ontkennen, dat ik ben opgestaan,

diepe bruine ogen kijken mij vol verwachting aan.

Er valt niet aan te ontkomen, volledig in haar ban:

Lola met haar toverblik en haar jas van astrakan.

 

Lopen, lopen met Lola, in de frisse lucht;

lopen met Lola, tot Nescio en terug.

 

Ze loopt als ’n atlete, soepel en in balans,

als ’n prima ballerina, ’t lijkt wel alsof ze danst.

Ze lijkt zo onverstoorbaar, maar dat duurt niet lang,

want dan wordt ze kwispelturig en gaat ze haar eigen gang:

elk polletje moet bepoteld, elk takje wordt betast,

elk steentje moet worden omgekeerd, elk paaltje wordt beplast,

 

en dan weer:

Lopen, lopen met Lola, in de frisse lucht;

lopen met Lola, tot Nescio en terug,

tot Nescio en terug,

tot Nescio en terug.

 

2012